Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2012

Ο ύπουλος χρόνος.

Ο χρόνος.
Πολύ ύπουλος ο χρόνος.

Μας μεθά με το υπέροχο άρωμα του, και εξαφανίζεται.

Με το γοργό του βήμα, μας προσπερνά και χάνεται.

Βιαστικά, γρήγορα, φούρια, με άγχος και σκέψεις, με πολλές σκέψεις, χωρίς ανάσα, ασφυκτικά.
Κάπως έτσι "ζούμε" σήμερα. 

Γι' αυτό θέλησα να πατήσω ένα φρένο, και να κοιτάζω την καθημερινότητα με μια δεύτερη ματιά.
Τι έκανα χθες νύκτα & ημέρα; Αυτό το ερώτημα θα προσπαθήσω να απαντώ, σε μια ανέλπιστη προσπάθεια να τα βάλω με τον χρόνο και να τον κάνω, όχι μόνο να σταματήσει, αλλά να γυρίσει πίσω κιόλας.

Δευτέρα 9 Οκτωβρίου 2012 "Στο νέο σπίτι του Π."


 Ο φίλος μου ο Π. πρόσφατα μετακόμισε στο νέο του σπίτι. Αν και μακριά από το κέντρο της πόλης, κατάφερε και βρήκε παρέα γρήγορα. Οι τρεις γάτες -που ονόματα ακόμα δεν τις δώσαμε- είναι πολύ παιχνιδιάρικες, φιλικές και κοινωνικές και μόλις κάνεις ένα βήμα στον προσεγμένο και ωραίο κήπο του Π., θα καταλάβεις ευθύς αμέσως τι εννοώ.
 Στη φωτογραφία αριστερά, η μία εκ των τριών -και η θρασύτερη βεβαίως βεβαίως- προσπαθεί να αρπάξει τη φωτογραφική μου μηχανή. Κάποιος λογικός νους, θα έλεγε ότι την μπέρδεψε με φαΐ, αλλά θα επιμείνω στον παραλογισμό μου που θεωρώ ότι η ακατονόμαστη μέχρι στιγμής γάτα απλά ποζάρει με περίσσιο νάζι. Στοιχηματίζω κιόλας, ότι η γάτα αυτή θα γίνει μεγάλη σταρ κάποια μέρα! 
 Λίγη ώρα αργότερα, έφτασε η ώρα για τη μεγάλη μάχη.
Π. Vs Μe.    Me Vs Π.
 Μιας και το ίντερνετ ακόμα να το συνδέσουν στο νέο σπίτι του Π., βρήκαμε την ευκαιρία να ξεφύγουμε από αυτόν τον παράλληλο κόσμο που μοιάζει με τη Λερναία Ύδρα.
 Και τον παρομοιάζω μ'αυτό το μυθικό τέρας, γιατί απλούστατα το Mirc, το Hi5 και το Myspace έχουν δώσει τη θέση τους στο facebook, το about.me και το twitter ενώ ακόμα και τη στιγμή που πληκτρολογώ αυτές τις σειρές, πολλά ακόμα "κεφάλια" ετοιμάζονται να ξεπηδήσουν.
Τελικά το αποτέλεσμα του παιχνιδιού ήταν κάτι σαν το σημείο ισορροπίας που λένε στη Θεωρία Παιγνίων (Nash equilibrium), αφού κανείς δεν δυσαρεστήθηκε με το τελικό 1-1. 

Και ήρθε η ώρα να ροκάρουμε! Μιας και ο υποφαινόμενος είναι μουσικά αδαής, τον στολισμό του χώρου ανέλαβε ο Π., όπου μέσα σε λίγα λεπτά κατάφερε να μετατρέψει ένα συνηθισμένο φοιτητικό δωμάτιο, σε μία ροκ μουσική σκηνή, με εκατοντάδες μεθυσμένες θαυμάστριες από κάτω να τον παρακαλούν να τις ρίξει ένα φευγαλέο βλέμμα.

Ναι οκ, θα 'θελε.

Επιστρέφοντας στην πραγματικότητα και λίγο πριν κατακλύσει τον ουρανό το χρυσαφένιο φως του ήλιου, πήραμε τα δίκυκλά μας και ξεχυθήκαμε στους ήσυχους και άδειους δρόμους της περιοχής.
 Freedom, freedom, freddom που λέει κι ο Akon.








Και που λέτε, λίγο πριν αποκοιμηθώ, διάβασα παραδόξως ακόμη λίγες σελίδες από ένα μυθιστόρημα (κάτι που το κάνω με συχνότητα ημερών 1 προς 1000)  και έφαγα για βραδινό 3 φέτες τσουρέκι με merenda και 2 μπιφτέκια γιατί πεινούσα. 


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου